Een goede start
In het begin had het wel iets. Voor iedereen een werkplek creëren, een vast ritme vinden. Het op elkaar aangewezen zijn had wel iets; het bracht veel mooie gesprekken. We kwamen nader tot elkaar als gezin. Eigenlijk net zoals in vakanties. Je bent op elkaar aangewezen en je moet/mag het met elkaar doen.
De koek is op
Maar nu naar zoveel weken is de rek eruit. Het mooie is het “nieuwe normaal” geworden en maakt plaats voor meer irritatie. Waar de focus eerst op het positieve lag, komt het bij mij steeds meer op het negatieve te liggen. De minder goede eigenschappen van iedereen worden zichtbaarder. En daar mee omgaan wordt steeds lastiger.
Ik mis het dat we allemaal thuis komen van werk en school en delen wat we allemaal meegemaakt hebben. Ik mis het met andere mensen optrekken, gesprekken hebben, social talks, spontane verrassende gesprekken op de gang of bij de koffie-automaat. Ik mis het dat ik blij ben om thuis te komen en te constateren dat iedereen thuis is.
Geleerde lessen
Toch zou ik niet helemaal terug willen naar wat was. Dan zou afgelopen periode voor niets zijn geweest. Het back to basic zou ik willen vasthouden en verder uitbouwen. Een nieuw ritme, meer tijd voor elkaar. Een structurele balans tussen thuis, werk, school en buiten de deur zijn. Moeten we voor een vakantie echt de hele wereld over? Mag dat ook wat duurzamer en dichterbij huis? En mogen we wat meer oog hebben en houden voor onze naaste? Ook als het niet meer noodzakelijk is?
Ons leven gaat dan lijken op het leven van de mensen van de eerste christelijke gemeenten zoals beschreven in het bijbelboek Handelingen. Waar mensen vanuit de huizen leven en geloof met elkaar delen. En dat is wel een mooie opbrengst! Nu moeten we dat nog vast houden en de juiste keuzes maken. Of toch liever helemaal terug naar het “oude leven”?
Janneke Plantinga
www.mijnkerk.nl
In het begin had het wel iets. Voor iedereen een werkplek creëren, een vast ritme vinden. Het op elkaar aangewezen zijn had wel iets; het bracht veel mooie gesprekken. We kwamen nader tot elkaar als gezin. Eigenlijk net zoals in vakanties. Je bent op elkaar aangewezen en je moet/mag het met elkaar doen.
De koek is op
Maar nu naar zoveel weken is de rek eruit. Het mooie is het “nieuwe normaal” geworden en maakt plaats voor meer irritatie. Waar de focus eerst op het positieve lag, komt het bij mij steeds meer op het negatieve te liggen. De minder goede eigenschappen van iedereen worden zichtbaarder. En daar mee omgaan wordt steeds lastiger.
Ik mis het dat we allemaal thuis komen van werk en school en delen wat we allemaal meegemaakt hebben. Ik mis het met andere mensen optrekken, gesprekken hebben, social talks, spontane verrassende gesprekken op de gang of bij de koffie-automaat. Ik mis het dat ik blij ben om thuis te komen en te constateren dat iedereen thuis is.
Geleerde lessen
Toch zou ik niet helemaal terug willen naar wat was. Dan zou afgelopen periode voor niets zijn geweest. Het back to basic zou ik willen vasthouden en verder uitbouwen. Een nieuw ritme, meer tijd voor elkaar. Een structurele balans tussen thuis, werk, school en buiten de deur zijn. Moeten we voor een vakantie echt de hele wereld over? Mag dat ook wat duurzamer en dichterbij huis? En mogen we wat meer oog hebben en houden voor onze naaste? Ook als het niet meer noodzakelijk is?
Ons leven gaat dan lijken op het leven van de mensen van de eerste christelijke gemeenten zoals beschreven in het bijbelboek Handelingen. Waar mensen vanuit de huizen leven en geloof met elkaar delen. En dat is wel een mooie opbrengst! Nu moeten we dat nog vast houden en de juiste keuzes maken. Of toch liever helemaal terug naar het “oude leven”?
Janneke Plantinga
www.mijnkerk.nl