Hij was maar een eenvoudig priester in een klein dorp ergens in het zuiden van België, dicht bij de Franse en Duitse grens. Een boerenzoon uit dezelfde landstreek en hij sprak dezelfde taal als zijn parochianen. Hij was in heel veel opzichten een van hen en een met hen.
De jaren door veranderde er weinig in zijn eenvoudige dienstverlening. Hij was bekend en geliefd om zijn trouw en zijn korte preken. Nooit zonder een voorbeeld uit het leven van de afgelopen week. Hij kon gemoedelijk bij de mensen een uur zitten praten, met verstand van land en vee.
De jaren door veranderde er weinig in zijn eenvoudige dienstverlening. Hij was bekend en geliefd om zijn trouw en zijn korte preken. Nooit zonder een voorbeeld uit het leven van de afgelopen week. Hij kon gemoedelijk bij de mensen een uur zitten praten, met verstand van land en vee.
Bij het opstaan zei hij dan in enkele woorden zijn boodschap. Een vermaning, als hij weer vernomen had dat ze zwaar dronken waren geweest, gesmokkeld hadden of ook een troostwoord als hij van de dokter wist dat het er slecht voor stond. Er is sprake van overplaatsing geweest, maar een groot verzet van zijn parochianen bracht de bisschop op andere gedachten. Het moest maar zo blijven.
Hij schreef nooit een handboek voor pastorale psychologie en theorieën met betrekking tot stervensbegeleiding was hij niet geïnformeerd. Hij deed zoals generaties voor hem dat gedaan hadden. Gewone zielenherders zeggen gewone woorden aan het sterfbed. Ze weten dat ze ook over gewone dingen, de bakker en de merkboer en een gedwongen huwelijk moeten praten.
Zolang mensen er nog zijn moet je ze serieus nemen en las een van de onzen beschouwen en niet uitsluiten van informatie. Van hen is één ding nadrukkelijk bewaard gebleven en dat was zijn laatste woord aan een stervende. Nadat hij de rituelen had verricht die stervenden toekomen, ging hij er voor zitten en vroeg langzaam: “Heb je je pas in orde?” Een knikje was voldoende. En zo begeleide hij de mensen naar de ingang van het Rijk Gods.
En juist deze man was niet alleen priester maar ook mens. Hij werd verliefd op Josefien, één van zijn parochianen en zij op hem. Vijf jaar lang hielden zij hun elatie verborgen maar toen trouwden ze in een naburige kerk en de dienst werd geleid door een collega van hem.
De volgende dag kwam met een ijlbode een brief van de bisschop. Hij mocht zijn functie als priester niet mee uitoefenen.
Het was alsof hij een klap kreeg door deze boodschap. Hij was priester met hart en ziel en mocht hij omdat hij nu getrouwd was zijn beroep niet meer uitoefenen? Je kunt een architect toch ook net zijn potlood afnemen om te ontwerpen?
Hij keek om zich heen en overlegde met zijn vrouw wat te doen. Zij kwamen overheen om naar Vlaanderen te reizen en een onderhoud aan te vragen bij de bisschop van de oud-katholieke kerk. Met zijn ruimere opvattingen nam hij hem graag aan als pastoor. Na Goede Vrijdag brak voor hen de Pasen-tijd aan.
Deze kerk is een afscheiding van de Rooms Katholieke Kerk, ontstaan in de 2e helft van de 19e eeuw. Met de Mariadogma van 1854 was formeel vastgesteld dat de paus bevoegd was dogma’s uit te vaardigen zonder inbreng van een concilie. Met andere woorden: als de paus ex-cathedra spreekt is hij onfeilbaar. De oud-katholieke verwerpen deze opvatting. Daarnaast was er ook sprake van het ontkennen van de maagdelijke geboorte. Een gehuwde priester was geen probleem in de oud-katholieke kerk en de diensten werden in de volkstaal gehouden.
De priester en zijn vrouw richtten hun washok in als kerkzaal. Een erotisch beeld uit de Decamarone werd vervangen door een Icoon van de moeder Gods met het kind Jezus. De priester was zo geliefd en zo bekend dat zijn parochianen hem trouw bleven. Hij sloot huwelijken, ook van gescheiden mensen, nam de biecht af en bediende stervenden en dat alles in de landstaal.
Hij had de kerk met zijn rigide opvattingen op zijn 71e verlaten en was gelukkig met zijn vrouw, kerk en parochie
Ainsi soit-il = amen
Isaäk Buwalda
Hij schreef nooit een handboek voor pastorale psychologie en theorieën met betrekking tot stervensbegeleiding was hij niet geïnformeerd. Hij deed zoals generaties voor hem dat gedaan hadden. Gewone zielenherders zeggen gewone woorden aan het sterfbed. Ze weten dat ze ook over gewone dingen, de bakker en de merkboer en een gedwongen huwelijk moeten praten.
Zolang mensen er nog zijn moet je ze serieus nemen en las een van de onzen beschouwen en niet uitsluiten van informatie. Van hen is één ding nadrukkelijk bewaard gebleven en dat was zijn laatste woord aan een stervende. Nadat hij de rituelen had verricht die stervenden toekomen, ging hij er voor zitten en vroeg langzaam: “Heb je je pas in orde?” Een knikje was voldoende. En zo begeleide hij de mensen naar de ingang van het Rijk Gods.
En juist deze man was niet alleen priester maar ook mens. Hij werd verliefd op Josefien, één van zijn parochianen en zij op hem. Vijf jaar lang hielden zij hun elatie verborgen maar toen trouwden ze in een naburige kerk en de dienst werd geleid door een collega van hem.
De volgende dag kwam met een ijlbode een brief van de bisschop. Hij mocht zijn functie als priester niet mee uitoefenen.
Het was alsof hij een klap kreeg door deze boodschap. Hij was priester met hart en ziel en mocht hij omdat hij nu getrouwd was zijn beroep niet meer uitoefenen? Je kunt een architect toch ook net zijn potlood afnemen om te ontwerpen?
Hij keek om zich heen en overlegde met zijn vrouw wat te doen. Zij kwamen overheen om naar Vlaanderen te reizen en een onderhoud aan te vragen bij de bisschop van de oud-katholieke kerk. Met zijn ruimere opvattingen nam hij hem graag aan als pastoor. Na Goede Vrijdag brak voor hen de Pasen-tijd aan.
Deze kerk is een afscheiding van de Rooms Katholieke Kerk, ontstaan in de 2e helft van de 19e eeuw. Met de Mariadogma van 1854 was formeel vastgesteld dat de paus bevoegd was dogma’s uit te vaardigen zonder inbreng van een concilie. Met andere woorden: als de paus ex-cathedra spreekt is hij onfeilbaar. De oud-katholieke verwerpen deze opvatting. Daarnaast was er ook sprake van het ontkennen van de maagdelijke geboorte. Een gehuwde priester was geen probleem in de oud-katholieke kerk en de diensten werden in de volkstaal gehouden.
De priester en zijn vrouw richtten hun washok in als kerkzaal. Een erotisch beeld uit de Decamarone werd vervangen door een Icoon van de moeder Gods met het kind Jezus. De priester was zo geliefd en zo bekend dat zijn parochianen hem trouw bleven. Hij sloot huwelijken, ook van gescheiden mensen, nam de biecht af en bediende stervenden en dat alles in de landstaal.
Hij had de kerk met zijn rigide opvattingen op zijn 71e verlaten en was gelukkig met zijn vrouw, kerk en parochie
Ainsi soit-il = amen
Isaäk Buwalda